Uit de vergetelheid

De Duitse immigranten Annemie en Helmuth Wolff zijn in de jaren dertig van grote
betekenis geweest voor de ontwikkeling van de fotografie in Nederland. Door de vroege dood van Helmuth en de bescheidenheid c.q. zwijgzaamheid van Annemie is die grotendeels onbekend. Deze biografie geeft een beeld van hun beider betekenis. De twee vluchtelingen ontwikkelen zich in korte tijd in hun nieuwe vaderland. Met het tijdschrift 'Kleinbeeld-foto', lezingen en tentoonstellingen hebben zij in de jaren voor de oorlog de kleinbeeldfotografie voor een breed publiek populair gemaakt.

Helmuth maakt in 1940 een eind aan zijn leven. Zijn boek over kleurenfotografie zal tot ver na de oorlog worden geraadpleegd. Door zijn emigratie en vooral zijn vroege dood zijn ook zijn imposante bouwwerken in München vergeten. In de architectuurgeschiedenis is zijn naam uitgewist. Dit boek doet ook een poging deze te herstellen.

De beschrijving van het werk van Annemie, die Helmuth het fotograferen leerde, begint met hun gezamenlijke werk voor de oorlog en haar werk voor de damesbladen. De reisreportages in binnen- en buitenland tonen de ondernemende instelling van beiden. Bijzondere aandacht is er voor de 100 fotorolletjes met portretten uit 1943, die Annemie bewaarde maar waar ze nooit ruchtbaarheid aan heeft gegeven, en Annemies rol in het verzet. Aan de publiciteitsfotografie voor de gemeente Amsterdam, de haven en Schiphol en andere firma's van na de oorlog, die Annemie als de kern van haar oeuvre beschouwde, zal veel aandacht worden besteed.

'Annemie en Helmuth Wolff' vertelt het verhaal van twee bewogen levens, getekend door roerige tijden.