Christus kwam niet verder dan Eboli

In het zuiden van Italië ligt een onherbergzaam gebied, waarvan de inwoners zich in barre omstandigheden door het leven moeten zien te slaan. In 1935 werd arts, auteur en schilder Carlo Levi naar het Siberië van Italië verbannen wegens antifascistische activiteiten. Hij genoot er een beperkte bewegingsvrijheid, maar werd vanwege zijn beroep door de notabelen als een der hunnen gezien. De gewone dorpelingen hoopten vooral dat Levi hun medische zorg zou kunnen bieden.
Op basis van zijn dagboek beschrijft Carlo Levi op aangrijpende en ook geestige wijze de beslommeringen in een verarmd, achtergebleven, maar desondanks herkenbaar Italiaans dorp. Het boek is tegelijkertijd een vlammend pamflet tegen de verwaarlozing van het zuiden door de Italiaanse overheid en een ontroerend, poëtisch eerbetoon aan de kracht en schoonheid van de streek en haar eenvoudig levende bewoners.
Dit spraakmakende boek - in 1978 door Francisco Rosi verfilmd - heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de herrijzenis van de Italiaanse cultuur van na de Tweede Wereldoorlog. Christus kwam niet verder dan Éboli wordt als een van de belangrijkste boeken van de 20e eeuw gezien.